انواع بازار ثانویه

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

انواع بازار ثانویه

شرکت بورس کالای ایران در آذر 1385 با ادغام بورس فلزات و بورس کالای کشاورزی تشکیل شد و از مهر 1386 کار خود را زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار آغاز کرد. بورس كالا، بازار منسجمی است كه تعداد زیادی از عرضه‌كنندگان، كالای خود را به خریداران عرضه می‌کنند. در این بورس، کالاها در چند گروه نظیر محصولات فولادی، کشاورزی، پتروشیمی و فرآورده های نفتی دادوستد می‌شوند.

کارگزاری فارابی با ارائه خدمات متنوع، یکی از برترین کارگزاران فعال در بورس کالا ایران است. فارابی براساس رتبه‌بندی کارگزاران توسط سازمان بورس و اوراق بهادار، همواره حائز رده‌های اول در میان کارگزاری‌های رتبه «الف» است. تعهد در انجام سفارشات، ارائه بهترین خدمات مشاوره به مشتریان و همچنین سرعت و دقت در اجرای سفارشات از اصول اولیه فارابی در تعامل با مشتریان است.

خدمات فارابی برای بورس کالا

• پذیرش انواع کالا در بورس کالای ایران به منظور عرضه
• معاملات قراردادهای آتی و اختیار معامله
• خرید و فروش انواع محصولات فلزی
• خرید و فروش انواع محصولات پتروشیمی و فرآورده‌های نفتی
• خرید و فروش انواع محصولات کشاورزی

مزایای معامله از طریق بورس کالای ایران:

• فروش کالا از طریق بورس کالای ایران طبق قانون از 10 درصد معافیت مالیات بر درآمد برخوردار است.
• خرید و فروش کالا از طریق بورس کالای ایران طبق قانون از اجرای تشریفات و مقررات مناقصه و مزایده معاف است.
• کالاهای معامله شده در بورس طبق قانون از شمول قیمت‌گذاری دولتی معاف است.

انواع بازارهای کالا

بازار مالی

بازار مالی در بورس کالا از سه زیر مجموعه اصلی شامل «سلف موازی استاندارد»، «گواهی سپرده کالایی» و «صندو‌ق‌های کالایی» تشکیل شده است. بازار مالی در بورس کالا با هدف جذب هرچه بیشتر سرمایه و تامین مالی مورد نیاز شکل گرفته است.

قرارداد سلف موازی استاندارد:

فروشنده کالا در قالب این اوراق، همانند قرارداد سلف بهای کالایی را که در آینده تحویل خواهد داد، به صورت نقد دریافت می‌کند. این اوراق برخلاف قرارداد سلف، بازار ثانویه دارد و دارنده اوراق می‌تواند قبل از سررسید این اوراق را در بورس به فروش برساند.

گواهی سپرده کالایی:

گواهی سپرده کالایی اوراق بهاداری است که مؤید مالکیت دارنده آن بر مقدار معینی کالا است و پشتوانه آن قبض انبار استانداردی است که توسط انبارهای مورد تایید بورس صادر می‌شود. پس از تودیع محصول از سوی کشاورز یا مالک کالا به یکی از انبارهای پذیرش شده از سوی بورس کالای ایران، گواهی سپرده کالایی(قبض انبار) از سوی انباردار، صادر شده و در اختیار کشاورز یا مالک کالا قرار می‌گیرد. پس از صدور گواهی سپرده کالایی، کشاورز یا مالک کالا می‌تواند با مراجعه به یکی از کارگزاران دارای مجوز معاملات در بورس کالای ایران و ارائه گواهی سپرده کالایی، درخواست فروش محصول خود را در بورس کالای ایران ارائه کند.

صندو‌ق‌های کالایی:

صندوق کالایی قابل معامله یکی از ابزارهای مالی نوین هستند که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به‌جای خرید و نگهداری کالای مورد نظر و تحمل هزینه‌های حمل‌ونقل، انبارداری و خسارت‌های احتمالی آن، اوراق این صندوق‌ها را خریداری کنند. با خرید این اوراق، سرمایه‌گذار در عین داشتن مالکیت کالای مورد نظر، مسئولیت نگهداری از آن کالا را بر عهده ندارد. به‌عبارت‌دیگر، این صندوق‌ها بخش قابل‌ملاحظه‌ای از وجوه گردآوری شده خود را به سرمایه‌گذاری در کالایی خاص اختصاص می‌دهند و علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری در آن کالای خاص اقدام به خرید واحدهای این صندوق‌ها می‌کنند.

انواع بازار ثانویه

You are using an outdated browser. Please upgrade your browser to improve your experience.

جزئیات خبر

تغییر در روش عرضه اولیه

شیوه جدیدی برای عرضه اولیه سهام در بازار طراحی شده است که در آن کشف قیمت توسط صندوق‌های سرمایه‌گذاری انجام می‌شود و حالا صندوق‌ها باید ثبت سفارش عرضه‌ها را انجام دهند و متقاضیان شرکت در عرضه اولیه می‌توانند نماد عرضه شده را از صندوق‌ها خریداری کند. گرچه این روش در سهام کوچک و با شرایط خاص اتفاق می افتد و برای سهام متوسط و بزرگ روش تخصیص عرضه اولیه کمی متفاوت خواهد بود. علاوه بر این حُسن طراحی در عرضه اولیه چند سوال مطرح می شود، آیا این شیوه جدید به ایجاد رانت در بازار منجر نمی شود؟این سرمایه گذاران واجد شرایط چگونه گلچین خواهند شد؟ تکلیف عرضه های خودکار کارگزاری ها چه می شود؟ سروش خواجه حق وردی معاون نظارت بازار شرکت فرابورس ایران در خصوص شیوه جدید عرضه ­های اولیه در بازار سرمایه و دلایل انتخاب این نحوه عرضه­ ها طبق اصلاحات اخیر دستورالعمل ابلاغی از سوی سازمان بورس به خبرنگار بورس۲۴ گفت: تعریف سرمایه­ گذاران واجد شرایط باتوجه به اصلاحات اخیر دستورالعمل سازمان بورس و اوراق بهادار در خصوص عرضه ­های اولیه، صندوق‌های سرمایه گذاری قابل معامله و صندوق‌های سرمایه­ گذاری مشترک را شامل می‌شود. به طور کلی در این خصوص نگاه این بوده که تا حدود زیادی سرمایه ­گذاری غیرمستقیم تشویق شود. وی گفت: از سویی در ماده ۸ مکرر دستورالعمل اشاره شده، بورس برای شرکت‌های با ارزش بازار سهام شناور کمتر از ۵۰۰ میلیارد تومان یا شرکت‌هایی که هیات پذیرش تعیین می ­کند، می‌تواند تمام سهام قابل عرضه در روز عرضه اولیه را به سرمایه ­گذاران واجد شرایط تخصیص دهد. معاون نظارت بازار فرابورس ایران گفت: همانطور که اشاره شد، یکی از ویژگی‌های این دستورالعمل این است که بر اساس ضوابط هیأت مدیره بورس سرمایه­ گذاران حرفه­ ای تعیین خواهند شد که این اشخاص در دنیا هم، با روش­ های مختلفی قابل شناسایی هستند. به طور مثال این گروه بر اساس میزان دارایی، سواد مالی و . دسته بندی می‌شوند. در این خصوص بورس می­ تواند معاملات ثانویه سهام شرکت ­های عرضه اولیه شده را محدود به سرمایه ­گذاران حرفه ­ای نماید. وی افزود: تعریف نمودن سرمایه‌گذار حرفه‌ای ممنوعیت برای سرمایه­ گذاری در این نمادها ایجاد نمی‌کند بلکه سایر سرمایه گذاران می­ توانند از طریق صندوق‌ها یا سایر مسیرهای سرمایه‌گذاری غیر مستقیم در سود و زیان ناشی از معاملات در نمادهای مورد تعیین شریک شوند؛ بر اساس این روش قرار نیست اشخاص منع بهره ­مندی از بازارها را داشته باشند، بلکه شیوه سرمایه گذاری و بهره مندی از سود و زیان در نمادها تغییراتی خواهد داشت و سرمایه ­گذاری غیرمستقیم تشویق و تقویت خواهد شد. با این روش حتی ورود استارتاپ ها به بازار سرمایه کانالیزه ­تر خواهد شد. وی تاکید کرد : موضوع سرمایه ­گذاران واجد شرایط متفاوت از موضوع سرمایه گذاران حرفه­­ ای است. بدین صورت که سرمایه گذاران حرفه ای در صورتی که بورس معاملات ثانویه را محدود به سرمایه گذاران حرفه ای نماید می توانند صرفا در معاملات ثانویه انواع بازار ثانویه مشارکت داشته باشند. اما سرمایه گذاران واجد شرایط که شامل صندوق ها است برای مشارکت در روز عرضه اولیه تعیین شده اند. وی در پاسخ به این سوال که با این روش شاهد ایجاد رانت در نهادهای مالی نخواهیم بود؟ گفت : خیر. ما منع ورود سرمایه‌گذاران نداریم فقط شیوه بهره برداری افراد از آن، در بازار تغییر خواهد کرد. خواجه حق وردی در پاسخ به این سوال که عرضه و ورود شرکت­ های بزرگ در بازار سرمایه به همین روش خواهد بود؟ گفت: منابعی نزد صندوق­ ها انواع بازار ثانویه و منابعی هم در اختیار مردم است؛ در تمامی عرضه­ ها اثرات بازاری و سایر عوامل را لحاظ خواهیم نمود و بر اساس آن میزان مشارکت هر گروه را تعیین می نماییم. طبق دستورالعمل در صورتی که از روش ترکیبی استفاده شود کمتر از ۵۰ درصد از عرضه نمی­ توان به سرمایه گذاران واجد شرایط قرار تخصیص داد. به گفته وی، در خصوص روش عرضه ترکیبی نیز در مرحله عرضه به سایر سرمایه گذاران، عرضه به قیمت ثابت بوده و تعداد قابل عرضه به هر سرمایه­ گذار باتوجه به میزان مشارکت سرمایه­ گذاران تعیین می­ شود. البته زمان سفارش­گیری برای مردم پس از سفارش­گذاری توسط صندوق ­ها خواهد بود و سایر مردم پس از تخصیص به صندوق­ ها می توانند دستور خرید عرضه اولیه داشته باشند. خواجه حق وردی در خصوص عرضه خودکار کارگزاری­ ها گفت: به صورت ماهوی یک ایرادی به خرید خودکار در عرضه‌های اولیه وارد است و آن این است که در عرضه اولیه در ابتدا به دنبال کشف قیمت سهام ناشر هستیم. وقتی مشتری اعلام موافقت می­ کند و می­گوید من در هر عرضه اولیه و در هر قیمت و میزانی خریدار هستم عملا اینجا فرایند کشف قیمت تحت تاثیر قرار می­ گیرد و این سوالات مطرح می‌شود که آیا مشتری حتماً مواردی که در خصوص شرکت هست را بررسی کرده؟ و گزارشات مرتبط با آن را خوانده است؟ این ایراد به امکانی که توسط برخی کارگزاران و بدون هماهنگی برای عرضه اولیه فراهم شده بود، وارد بود. چون مشتری اصلاً نمی­دانست سفارش خرید سهام چه شرکتی را به چه حجم و قیمتی ارسال می­کند، که این موضوع کشف قیمت را تحت تاثیر قرار می‌داد. این اقدام آثار دیگری هم به همراه داشت. به عنوان نمونه در فرایندهای افزایش سرمایه باعث افزایش حق تقدم استفاده نشده می شد و مدیریت آن میزان برای شرکت چالش تلقی می‌شد. از سوی دیگر میزان زیاد حق تقدم استفاده نشده منجر به تحت تاثیر قرار گرفتن روند معاملات سهم تا زمانی که حق‌تقدم‌ها قابل معامله نیستند می‌شد. لذا با توجه به این که بعضی از کارگزاری‌ها این امکان را فراهم کرده بودند و هیچ مجوزی برای این بخش از بورس یا سازمان دریافت نکرده بودند از آن ها خواسته شد تا مقررات را رعایت کنند. وی گفت: لازم است مشخص باشد که مشتری سفارش مربوط به سهام یک شرکت را پس از بررسی با چه قیمتی ارسال کرده است. در بازارهای مالی پذیرفته شده نیست که یک نفر بگوید من در آینده سهام هر شرکتی که آمد را با هر قیمت و ریسکی در هر زمان و روی سقف قیمتی خریدارم. چنین سفارشی در طبقه‌بندی انواع سفارشات استاندارد موجود نیست و برخی کارگزاری‌ها برای این که زیرساخت مناسبی برای مدیریت ورودی‌ها به سامانه معاملات برخط خود نداشتند، این امکان را فراهم کرده بودند تا فشار کمتری به سامانه‌ برخط ایشان وارد شود.

ارسال نظرات

دسته بندی

جدیدترین خبرها

ارتباط با ما

تهران، بلوار میرداماد، میدان مادر، خیابان شاه نظری، کوچه دوم، پلاک37 طبقه همکف

اوراق بهادار (Security) چیست؟

بازارهای مالی در سرتاسر جهان، شامل بخش‌های مختلفی است، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در بازارهای مالی، «اوراق بهادار» است. در این مطلب، با کمک مقاله‌ای از وب‌سایت اینوستوپدیا، با تعریف اوراق بهادار، انواع آن، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری در این حوزه و وضعیت قانون‌گذاری آن آشنا خواهید شد.

اوراق بهادار چیست؟

اوراق بهادار (Security)، به هر دارایی یا حقی گفته می‌شود که ماهیت غیرفیزیکی دارد، از نظر قانون معتبر شناخته می‌شود و می‌توان آن را به فروش رساند.

در بیشتر کشورها، اوراق بهادار شامل موارد زیر می‌شود:

• یک موقعیت مالکیتی در شرکت‌هایی که به صورت عمومی در بورس معامله می‌شوند (سهام در بورس)
• یک رابطه طلبکاری از یک نهاد دولتی یا خصوصی (اوراق قرضه)
• یا یک حق مالکیت بر ابزارهای مالی مشتقه (قرارداد آتی یا قرارداد اختیار)

به زبان ساده، اوراق بهادار وعده‌ای است که از نظر قانونی لازم‌الاجرا است و می‌توان آن را خرید، فروخت و یا با چیز ارزشمند دیگری مبادله کرد.

برای درک بهتر اوراق بهادار به این مثال توجه کنید. فردی روی کاغذی می‌نویسد:

من در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۰، خودروی خود را به دارنده‌ی این برگه انتقال خواهم داد.

اگر این برگه به تأیید یک نهاد دولتی یا قانونی برسد، تبدیل به اوراق بهادار می‌شود؛ یعنی ورقی که بها دارد. بنابراین این برگه دارای ارزش است و ممکن است مردم انواع بازار ثانویه به خرید یا فروش این برگه علاقه نشان دهند. بدیهی است که اگر خودرو تا قبل از تحویل صحیح و سالم مانده باشد، ارزش برگه نیز بالا خواهد رفت. در مقابل اگر مشکلی برای اتومبیل پیش بیاید، افراد علاقه کمتری به در اختیار داشتن انواع بازار ثانویه آن برگه نشان خواهند داد و در نتیجه، ارزش آن افت خواهد کرد.

انواع اوراق بهادار

انواع اوراق بهادار

اوراق بهادار را می‌توان به دو دسته عمده سهام و بدهی تقسیم کرد. با این حال، دسته دیگری به نام ترکیبی وجود دارد که در آن، بخشی از ویژگی‌های اوراق سهام و اوراق بدهی ترکیب شده است. در ادامه، با این سه دسته بیشتر آشنا خواهیم شد.

«سهام» یا «اوراق حقوق صاحبان سهام»، متداول‌ترین نوع از انواع اوراق بهادار است. سهام، یک نفع مالکیتی است که سهام‌داران در یک نهاد (مانند یک شرکت) در اختیار دارند و یکی از انواع سهم در بازار سرمایه است. اوراق سهام شامل دو دسته‌ی سهام عادی و سهام مقدم است.

دارندگان سهام معمولاً دریافتی منظم ندارند، هر چند در برخی موارد سود سهم را دریافت می‌کنند. اما سود اصلی سهام‌داران از این سرمایه‌گذاری، سودی است که از فروش خود سهام (اوراق بهادار) به دست می‌آید (با این فرض که ارزش سهم افزایش یافته باشد).

دارندگان سهام این اختیار را دارند که به میزان سهام خود، در کنترل شرکت سهیم باشند. ضریب تأثیر رأی هر سهام‌دار به نسبت سهمی است که در اختیار دارد. در صورت ورشکستگی شرکت، سهام‌داران پس از پرداخت کلیه تعهدات به طلبکاران، باقی‌مانده دارایی شرکت را به نسبت سهمی که دارند، بین خود تقسیم می‌کنند. در صورتی‌که دارایی مالی شرکت برای پرداخت تعهدات به طلبکاران کافی نباشد، این بدهی از کالاها یا خدمات شرکت پرداخت می‌شود.

اوراق بدهی

«اوراق بدهی» بیانگر پولی است که وام گرفته شده است و باید بازپرداخت شود. اندازه وام، نرخ بهره و تاریخ سررسید یا تمدید، تحت شرایطی در این اوراق قید می‌شود. اوراق بهادار بدهی شامل اوراق قرضه دولتی و شراکتی، گواهی‌های سپرده و اوراق وثیقه‌دار است.

زمانی که کسب‌وکارها یا نهادهای دولتی برای انجام فعالیت‌های اقتصادی نیاز به پول داشته باشند، با فروش اوراق قرضه می‌توانند سرمایه مورد نیاز خود را تأمین کنند. سرمایه‌گذار با خرید اوراق قرضه که از آن‌ به عنوان «اوراق بهادارِ با درآمد ثابت» نیز یاد می‌شود، برای بازه زمانی خاصی مقداری پول به یک نهاد قرض می‌دهد و بهرۀ ثابتی (ماهانه یا سالانه) از آن نهاد تحت عنوان درآمد ثابت دریافت می‌کند. اوراق قرضه دارای تاریخ سررسید است. وقتی اوراق قرضه به موعد سررسید خود می‌رسد، نهادی که پول سرمایه‌گذاران را دریافت کرده است، اصل پول را بازپرداخت می‌‌کند.

به‌طور کلی، دارندگان اوراق بدهی به طور منظم بهره، بازپرداخت اصل پول و سایر حقوق قراردادی تصریح شده (که شامل حق رأی نیست) را دریافت می‌کنند. این اوراق برای مدت معینی صادر می‌‎شوند و در پایان توسط صادرکننده یا «ناشر» بازخرید می‌شوند. ناشر، نهادی حقوقی است که اوراق بهادار را به نام خود منتشر می‌کند.

اوراق ترکیبی

«اوراق بهادار ترکیبی» همانطور که از نامش پیداست، برخی از ویژگی‌های اوراق بدهی و سهام را در کنار هم دارد. اوراق ترکیبی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:

1. سهام تضمینی: قرارداد اختیاری که توسط شرکت صادر می‌شود و به سهام‌داران حق خرید سهام را در یک بازه زمانی و با یک قیمت مشخص می‌دهد.
2. سهام ترجیحی: سهم شرکت‌هایی که پرداخت بهره، سود سهام یا سایر بازدهی‌های سرمایه در آن‌ها ارجح است.
3. اوراق قابل تبدیل: اوراق قرضه‌ای که می‌توان آن‌ها را در بازار انواع بازار ثانویه بورس به سهام شرکت ناشر تبدیل کرد.

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

نهادی که اوراق بهادار را تولید کرده و به فروش می‌رساند، «ناشر» نام دارد و کسانی که این اوراق را می‌خرند، سرمایه‌گذار نامیده می‌شوند.

به‌طور کلی، اوراق بهادار نمایانگر یک سرمایه‌گذاری و وسیله‌ای است که نهادها، شرکت‌ها و سایر بنگاه‌های تجاری می‌توانند به‌وسیله آن سرمایه جذب کنند. شرکت‌ها با عرضه سهام خود به عموم مردم از طریق عرضه اولیه سهام (IPO) می‌توانند سرمایه بسیار زیادی جذب کنند.

برای مثال، مسئولین یک شهر یا ایالت یا کشور می‌توانند با صدور اوراق قرضه شهری، وجوه مورد نیاز برای یک پروژه را جمع‌آوری کنند. بسته به تقاضای بازار و یا ساختار قیمت‌گذاری یک موسسه، جذب سرمایه از طریق عرضه اوراق می‌توند گزینه مناسب‌تری نسبت به تأمین اعتبار از طریق وام بانکی باشد.

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

از طرف دیگر، خرید این اوراق با پولِ وام‌گرفته‌شده، که اصطلاحاً «خرید وجه تضمین با اهرم» نیز نامیده می‌شود، یکی از روش‌های محبوب برای سرمایه‌گذاری است. در اصل، یک شرکت ممکن است برای تسویه بدهی یا سایر تعهدات خود به نهادهای دیگر، حقوق مالکیتی خود را به صورت پول نقد یا سایر انواع اوراق بهادار به اشخاص حقیقی واگذار کند. این نوع تمهیداتِ وثیقه‌ای اخیرا در بین سرمایه‌گذاران نهادی افزایش یافته است.

اوراق بهادار چگونه معامله می‌شوند؟

اوراقی که به صورت عمومی معامله می‌شوند، در فهرست «بورس» قرار می‌گیرند. بورس، بازاری متشکل و خودانتظام است که اوراق بهادار در آن توسط کارگزاران یا معامله‌گران و طبق مقررات، مورد دادوستد قرار می‌گیرد.

ناشران می‌توانند با اطمینان دادن به معامله‌گران از جنبه قانون‌گذاری و تأمین نقدینگی، نظر معامله‌گرها را به سهام خود جلب کنند. در سال‌های اخیر، سیستم‌های تجاری الکترونیکی غیر رسمی متداول‌تر شده‌اند و معامله‌گران به جای دادوستد اوراق کاغذی، به صورت آنلاین معامله‌ می‌کنند.

همان‌طور که اشاره شد، به اولین فروش عمده سهام یک شرکت در بورس، «عرضه اولیه» (IPO) گفته می‌شود. بازاری که یک سهم برای اولین بار در آن پذیره‌نویسی و عرضه می‌شود، «بازار اولیه» نامیده می‌شود.

در جریان عرضه اولیه، ناشر، فروشنده سهم است و سرمایه‌گذار یا تریدر، معامله‌گر سهم هستند. اما بعد از پایان عرضه اولیه، سهم وارد معاملات ثانویه می‌شود که در آن، سهم‌ها صرفا به عنوان یک دارایی از یک تریدر یا سرمایه‌گذار به تریدر دیگر منتقل می‌شوند. به بازاری که معاملات ثانویه در آن جاری است، «بازار ثانویه» گفته می‌شود. سهام‌داران می‌توانند سهام خود را در ازای پول نقد یا سود سرمایه به سایر سرمایه‌گذاران بفروشند، بنابراین، بازار ثانویه بازار اولیه را تکمیل می‌کند.

اوراق بهادار ممکن است به صورت خصوصی و به گروه محدودی که واجد شرایط هستند، عرضه شود. هر از گاهی سهام شرکت‌ها به صورت ترکیبی از عرضه عمومی و خصوصی ارائه می‌شوند.انواع بازار ثانویه

انواع دیگر اوراق بهادار

اوراق بهادار دارای گواهی به صورت فیزیک و کاغذی ارائه می‌شوند. این اوراق همچنین ممکن است در سیستم ثبت مستقیم نگه‌داری شوند. به عبارت دیگر، یک مامور ثبت به نمایندگی از شرکت، سهام شرکت را بدون اینکه نیاز به صدور گواهی فیزیکی باشد، حفظ می‌کند.

فناوری‌ها و سیاست‌های مدرن، نیاز به اوراق دارای گواهی را برطرف کرده است. اکنون سیستمی توسعه یافته است که در آن ناشران می‌توانند یک گواهی جهانی واحد را به نمایندگی از تمام اوراق بهادار معتبر، در یک صندوق امانت‌داری بین‌المللی به نام شرکت «Depository Trust» یا «DTC» سپرده‌گذاری کنند. کلیه اوراق بهاداری که در DTC معامله می‌شوند، به صورت الکترونیکی هستند. شایان ذکر است که اوراق بهادار دارای گواهی و بدون گواهی هیچ تفاوتی از نظر حقوق و امتیازات سهام‌دار و ناشر ندارند.

اوراق بهادار حامل به اوراق قابل مذاکره گفته می‌شود که حقوق مربوط به اوراق را به سهام‌دار می‌دهد. این اوراق تحت موارد خاص از یک سرمایه‌گذار به سرمایه‌گذار دیگر منتقل می‌شوند. اوراق حاملی که قبل از الکترونیکی شدنِ اوراق وجود داشتند، از لحاظ ماهیت مالکیتی همیشه مجزا از هم بودند؛ یعنی هر ورق بهادار، بیانگر یک دارایی جداگانه بود و از نظر قانونی با سایر اوراق تفاوت داشت. این اوراق بهادار در اکثر موارد قابل دادوستد هستند، اما در موارد نادری نیز این‌گونه نیست. این بدان معناست که با وام گرفتن، وام‌گیرنده می‌تواند در زمان بازپرداخت، خودِ دارایی یا یک دارایی مشابه دیگر را که معادل با دارایی اصلی است، پرداخت کند. در برخی موارد، ممکن است از اوراق بهادار حامل برای دور زدن مالیات استفاده شود. به همین دلیل، ناشران، سهام‌داران و قانون‌گذاران دید مثبتی به این اوراق ندارند. بنابراین استفاده از این اوراق در ایالات متحده نادر است.

اوراق بهادار ثبت‌شده به گونه‌ای از اوراق گفته می‌شود که نام سهام‌دار و سایر جزئیات لازم توسط ناشر در یک دفتر کل ثبت می‌شود. هرگونه دادوستد این اوراق به شرطی انجام می‌شود که اصلاحات لازم در دفتر کل ثبت شود.

قانون‌گذاری

در ایالات متحده، «کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده آمریکا» (SEC)، عرضه عمومی و فروش این اوراق را قانون‌گذاری می‌کند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا

اما در ایران، این وظیفه به «شورای عالی بورس و اوراق بهادار» و «سازمان بورس و اوراق بهادار» محول شده است. طبق قوانین اوراق، مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی، تعریف این دو نهاد به شرح زیر است:

«شورا» بالاترین رکن بازار است که تصویب سیاست‌های کلان آن بازار را برعهده دارد. اعضـای شورا به شرح زیر است:

• وزیر امور اقتصادی و دارایی
• وزیر بازرگانی
• رییس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
• رؤسای اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون
• رئیس «سازمان» که به عنوان دبیر شورا و سخنگوی سازمان نیز انجام وظیفه خواهد کرد
• دادستان کل کشور یا معاون وی
• یک نفر نماینده از طرف کانون‌ها
• سه نفر خبره مالی منحصراً از بخش خصوصی با مشورت تشکل‌هـای حرفـه‌ای بـازار اوراق بهـادار بـه پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارایی و تصویب هیئت وزیران
• یک نفر خبره منحصراً از بخش خصوصی به پیشنهاد وزیر ذيربط و تصویب هیئت وزیـران بـرای هـر بورس کالایی

سازمان بورس

«سازمان بورس»، یک موسسه عمومی غیردولتی است که دارای شخصیت حقـوقی و مـالی مسـتقل بـوده و از محـل کارمزدهای دریافتی و سهمی از حق پذیرش شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار و سایر درآمدها اداره می‌شود.

ساختمان سازمان بورس

برای اطلاع از جزئیات تعاریف و قوانین بورس در ایران، می‌توانید به وب‌سایت سازمان بورس مراجعه کنید.

عرضه گسترده انواع ارز توسط پتروشیمی جم/تزریق ارز به بازار ثانویه ادامه خواهد یافت

بنابر مصوبه بانک مرکزی مبنی بر عرضه ارز حاصل از فروش محصولات صادراتی شرکت‌های پتروشیمی، فلزی - معدنی، از سوی پتروشیمی جم در روز 16 مرداد بالغ بر 5 میلیون دلار، 2/5 میلیون یورو و 20 میلیون درهم در بازار ثانویه عرضه شد.

به گزارش ایلنا از روابط عمومی پتروشیمی جم، از ابتدای سال جاری این شرکت در راستای متعادل کردن بازار ارز و پیروی از سیاست های ارزی دولت اقدام به توزیع گسترده انواع ارز نموده است. طبق این گزارش تاکنون معادل 179/825/738 دلار از ابتدای فروردین سال جاری توسط پتروشیمی جم به بازار عرضه شده است.

در این رابطه میرافضلی مدیرعامل پتروشیمی جم گفت: بنابر مصوبه بانک مرکزی مبنی بر عرضه ارز حاصل از فروش محصولات صادراتی شرکت‌های پتروشیمی، فلزی - معدنی، از سوی پتروشیمی جم در روز 16 مرداد بالغ بر 5 میلیون دلار، 2/5 میلیون یورو و 20 میلیون درهم در بازار ثانویه عرضه گردید و پتروشیمی جم در روزهای آینده نیز اقدام به فروش ارز در بازار ثانویه خواهد انواع بازار ثانویه انواع بازار ثانویه انواع بازار ثانویه کرد.

وی همچنین اعلام داشتند که پتروشیمی جم کلیه ارز انتقالی از سال 1396 به سال 1397 و ارزهای حاصل از فروش های صادراتی خود در سال 1397 را در سامانه نیما و طبق بخشنامه های بانک مرکزی به فروش رسانده است.

میرافضلی در پایان اشاره کرد شرکت پتروشیمی جم خود را متعهد به اجرای دقیق و شفاف سیاست های پولی و ارزی دولت دانسته و در این مسیر از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد. برهمین اساس نیز تمامی ارکان این شرکت ملزم به اجرای دقیق قوانین ابلاغی از سوی بانک مرکزی جهوری اسلامی ایران هستند.

انواع بازار ثانویه

بازارهای مالی با تخصیص منابع و ایجاد نقدینگی برای مشاغل و کارآفرینان ، نقش مهمی در تسهیل عملکرد روان اقتصادهای سرمایه داری ایفا می کنند و باعث می شوند خریداران و فروشندگان بتوانند انواع بازار ثانویه دارایی های مالی خود را معامله کنند. بازارهای مالی محصولات اوراق بهاداری را ایجاد می کند که بازدهی را برای کسانی که وجوه اضافی دارند (سرمایه گذاران/وام دهندگان) بیشتر کند و این وجوه را در اختیار کسانی که به پول اضافی (وام گیرندگان) نیاز دارند ، قرار می دهد.

بازار سهام تنها یک نوع بازار مالی است. بازارهای مالی با خرید و فروش انواع مختلفی از ابزارهای مالی از جمله سهام ، اوراق قرضه ، ارز و مشتقات ایجاد می شوند و تا حد زیادی به شفافیت اطلاعاتی متکی هستند تا اطمینان حاصل شود که بازارها قیمتهای مناسب را تعیین می کنند. قیمت بازار اوراق بهادار ممکن است به دلیل وجود نیروهای کلان اقتصادی مانند مالیات ، نشان دهنده ارزش ذاتی آنها نباشد.
برخی از بازارهای مالی با فعالیت اندک کوچک هستند و برخی دیگر مانند بورس نیویورک (NYSE) روزانه تریلیون ها دلار اوراق بهادار را معامله می کنند. بازار سهام (stock) یک بازار مالی است که سرمایه گذاران را قادر به خرید و فروش سهام شرکت های سهامی عام می کند. بازار اصلی سهام جایی است که سهام جدید به نام عرضه اولیه سهام (IPO) به فروش می رسد. هرگونه معامله بعدی سهام در بازار ثانویه اتفاق می افتد ، جایی که سرمایه گذاران اوراق بهاداری را که قبلاً در اختیار دارند خرید و فروش می کنند.

شاید بازارهای سهام در همه جا رایج ترین بازارهای مالی باشند. اینها مکانهایی هستند که شرکتها سهام خود را لیست می کنند و توسط معامله گران و سرمایه گذاران خرید و فروش می شوند. Stock markets یا بازارهای سهام توسط شرکتها برای افزایش سرمایه از طریق عرضه اولیه سهام (IPO) مورد استفاده قرار می گیرد ، به طوری که سهام بعداً در بین خریداران و فروشندگان مختلف در بازار ثانویه معامله می شود.
سهام ممکن است در بورس های پذیرفته شده مانند بورس نیویورک (NYSE) یا nasdaq یا انواع بازار ثانویه در خارج از بازار (OTC) معامله شود. بیشتر معاملات سهام از طریق مبادلات تنظیم شده انجام می شود و اینها نقش مهمی در اقتصاد به عنوان معیار سلامت کلی اقتصاد و همچنین افزایش سرمایه و درآمد سود سهام برای سرمایه گذاران ، از جمله کسانی که دارای حساب بازنشستگی مانند IRA هستند ، ایفا می کنند.
شرکت کنندگان معمولی در بازار سهام شامل سرمایه گذاران و معامله گران (خرده فروشی و نهادی) و همچنین سازندگان بازار (MMs) و متخصصانی هستند که نقدینگی خود را حفظ کرده و بازارهای دو طرفه را تأمین می کنند. کارگزاران اشخاص ثالثی هستند که معاملات بین خریداران و فروشندگان را تسهیل می کنند ، اما در بورس موقعیت واقعی ندارند.

بازارهای بدون نسخه (Over-the-Counter Markets) :

بازار فرابورس (OTC) یک بازار غیر متمرکز است-به این معنی که مکان های فیزیکی ندارد و معاملات به صورت الکترونیکی انجام می شود-که در آن شرکت کنندگان در بازار اوراق بهادار را مستقیماً بین دو طرف بدون واسطه معامله می کنند. در حالی که بازارهای فرابورس ممکن است معاملات برخی از سهام را انجام دهند (انواع بازار ثانویه به عنوان مثال ، شرکتهای کوچکتر یا ریسک پذیرتر که معیارهای فهرست بندی صرافی ها را رعایت نمی کنند) ، بیشتر معاملات سهام از طریق بورس انجام می شود. با این حال ، برخی از بازارهای مشتقه منحصراً فرابورس هستند و بنابراین بخش مهمی از بازارهای مالی را تشکیل می دهند. به طور کلی ، بازارهای فرابورس و معاملات انجام شده در آنها بسیار کمتر تنظیم شده ، نقدشوندگی کمتری دارند و مات تر هستند.

بازارهای اوراق قرضه(Bond Markets) :

اوراق قرضه اوراق بهاداری است که در آن سرمایه گذار برای مدت معین وام را با نرخ بهره از پیش تعیین شده وام می دهد. ممکن است شما یک اوراق قرضه را به عنوان توافق نامه بین وام دهنده و وام گیرنده در نظر بگیرید که حاوی جزئیات وام و پرداخت های آن است. اوراق قرضه توسط شرکت ها و همچنین توسط شهرداری ها ، ایالت ها و دولت های مستقل برای تأمین مالی پروژه ها و عملیات منتشر می شود. بازار اوراق قرضه نیز بازار بدهی ، اعتبار یا درآمد ثابت نامیده می شود.